मृत्युको तमाशा

म हरेक रातसँगै मर्छु
अनि,बिहानिसँगै जन्मन्छु
तर,प्रत्येक दिनहरु पनि
मृत्युतुल्य छन
बरु ति रातहरु
जिवन झै लाग्छ
केवल सपनिमा
त्यसै मात्र भैदिए पनि
म दिनभर निधाउथे
तर सपनाहरु पनि
खेदो गर्छन
मेरो निरीह खुशीहरुको
फेरि मनको
दन्किरहेको आगोमा
तिम्रो यादहरुको
मिठो घिऊ थपिन्छ
यो सदाबहार नर्कमा
आदिकाल देखि नै तड्पिरहेछु
अबिनाशी यि अमर मनहरु सँगै
पल पल मरिरहेछु
हर क्षण आफ्नै मृत्युको
तमाशा हेरिरहेछु

~monolith,2005