मृत्यु!

मौसम बेमौसममा
प्रकिति उताउलिएर
ब्रम्हाण्डसँगको समागमले बसेको
जायज नाजयज गर्भले
क्षणभर देखेको
एउटा अनन्त लामो सपनाबाट
भुसुक्क निदाउदाको अवस्था
सृस्टिको मनोरम दशाहरुमा
मदहोस भै फसेर
आवश्यक्ताको कमारो र
अभिलाषाको दासत्वको
मजबुत साङ्गलोबाट
छुट्कार दिन प्रकितिको
ममतामयी हातबाट
प्रेमपुर्ण चडकन्
समयको लय र तालमा
अलौकिक बिधुतिय
अस्तित्वको आडले
नृत्यरत
एक् घडी
थकित भै
आफैमा चकित पर्ने
अचम्मको बिश्रान्ति
डर त्रास र भयको
एउटा खुल्दुली
अनि आजन्म बिछोडिएकि
प्रेयसीसँगको
अपरिहार्य मिलन

~monolitH,2004